کد مطلب:134102 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:108

بردگان حکومت یا آبستنهای جاه و مقام
فرزند زیاد پس از آنكه فرستاده اش از كربلا برگشت و عكس العمل


شدید حسین (ع) را در برابر نامه ی خویش «دانست و از اینكه بتواند با آن حضرت سازش كند و از او بیعت بگیرد مأیوس گردید درصدد بر آمد تا آن امام را به شهادت برساند، از این نظر همه ی امكانات و نیروی شیطانی خویش را بكار گماشت تا كوفه را علیه آن حضرت بسیج كند و بالاخره هم توانست از ناپاكان اجتماع، آبستنهای جاه و مقام، بندگان زر و سیم هزاران نفر برای جنگ علیه فرزند پیغمبر بسوی كربلا گسیل دارد و طبیعی است ارتشی كه به حمایت از حكومت ستم و یزید و نبرد علیه عنصر فضیلت و پیكره ی عدل و آزادی برخیزد تا آنجا ناپاكی و قساوت نشان خواهد داد كه در تاریخ انسانیت بی نظیر و یا حداقل بسیار كم نظیر خواهد بود.

اكنون دیگر كفر و بیدادگری، ستم و استبداد، الحاد و شرك در برابر خداپرستی، عدالت، انسانیت، شرف و فضیلت صف آرائی كرده، و دیگر صفوف كاملا از هم جدا گردیده، در یك سوی خدا است، بهشت است، فضیلت است، پایداری و آزادمردی است مردانگی و افتخار است، زندگی و حیات ابدی است و در سوی دگر جهنم است، نفرت و لعن همیشگی است، بردگی و رقیت است، ننگ است و عار.

خوانندگان عزیز- قطعاً تعجب می كنید اگر كسی صف دوم را اختیار كند و راه نكبت و ننگ را برگزیند و از فضیلت و شرف چشم بپوشد؟! اما جای شگفت نیست زیرا علاقه به جاه و مقام و ثروت و مال آنچنان جمعی از خدا بی خبر آن را كر و كور ساخته بود كه برای رسیدن به آنها آماده شدند


دست خویش را به خون فرزندان پیغمبر و عنصرهای فضیلت آغشته سازند، انسان نماهائی مانند عمر سعد كه برای دست یافتن به حكومت ری آماده اند تا كثیف ترین و رسواترین جنایتها را نسبت به اصیل ترین دودمان بشریت انجام دهند، اینجاست كه باید گفت: ای جاه، ای مقام، ای ثروت، ای مال روی شما سیاه باد، چه خونهائی در راه شما ریخته شد و چه جنایت هائی به خاطر شما انجام گردید و چه خاندانهائی از هم پاشیده گشت!.